produkt

Przegląd Iwermektyny dla psów i kotów
Iwermektyna, znana również jest stosowana do zwalczania pasożytów skóry, pasożytów żołądkowo-jelitowych i pasożytów w krwiobiegu u psów i kotów.
Choroby pasożytnicze są powszechne u zwierząt. Pasożyty mogą atakować skórę, uszy, żołądek i jelita oraz narządy wewnętrzne, w tym serce, płuca i wątrobę. Opracowano kilka leków do zabijania lub zapobiegania pasożytom, takim jak pchły, kleszcze, roztocza i robaki. Do najskuteczniejszych z nich należą iwermektyna i pokrewne leki.
Iwermektyna jest lekiem kontrolującym pasożyty. Iwermektyna powoduje neurologiczne uszkodzenie pasożyta, powodując paraliż i śmierć.
Iwermektyna jest stosowana w zapobieganiu infekcjom pasożytniczym, jak w przypadku robaczycy serca, oraz w leczeniu infekcji, jak w przypadku roztoczy ucha.
Ivermectin jest lekiem na receptę i można go otrzymać wyłącznie od weterynarza lub na receptę od weterynarza.

Kompozycja:
Każda tabletka niepowlekana zawiera Ivermectin 6 mg/12 mg

Informacje o dawkowaniu iwermektyny dla psów i kotów
Leki nigdy nie powinny być podawane bez uprzedniej konsultacji z lekarzem weterynarii. Dawka iwermektyny różni się w zależności od gatunku, a także od celu leczenia. Poniżej znajdują się ogólne wytyczne dotyczące dawkowania.

Dla psów: dawka wynosi 0,0015 do 0,003 mg na funt (0,003 do 0,006 mg/kg) raz w miesiącu w celu zapobiegania nicieniom sercowym; 0,15 mg na funt (0,3 mg/kg) raz, następnie powtórz w ciągu 14 dni dla pasożytów skóry; i 0,1 mg na funt (0,2 mg/kg) jednorazowo dla pasożytów żołądkowo-jelitowych.

Dla kotów: dawka wynosi 0,012 mg na funt (0,024 mg/kg) raz w miesiącu w celu zapobiegania robaczycy serca.
Czas podawania zależy od leczonego stanu chorobowego, odpowiedzi na lek i rozwoju wszelkich działań niepożądanych. Pamiętaj, aby wypełnić receptę, chyba że lekarz weterynarii wyraźnie zaleci. Nawet jeśli Twój zwierzak poczuje się lepiej, cały plan leczenia powinien zostać ukończony, aby zapobiec nawrotom choroby lub zapobiec rozwojowi oporności.

Bezpieczeństwo iwermektyny u psów i kotów :
W wielu przypadkach bezpieczeństwo iwermektyny jest bezpośrednio związane z podawaną dawką. Podobnie jak w przypadku wielu leków, wyższe dawki mają tendencję do większego ryzyka powikłań i potencjalnych skutków ubocznych.
Iwermektyna jest stosowana w wielu zakresach dawkowania, w zależności od celu jej użycia. Dawki stosowane w zapobieganiu infekcjom robaczycy serca są na ogół stosunkowo niskie, przy niewielkim ryzyku wystąpienia działań niepożądanych.

Większe dawki, takie jak te stosowane w leczeniu nużycy, świerzbu skórnego, świerzbowca usznego i innych infekcji pasożytniczych, są bardziej związane z działaniami niepożądanymi. Jednak w przypadku większości psów i kotów iwermektyna jest uważana za stosunkowo bezpieczny lek, jeśli jest odpowiednio stosowany.
Skutki uboczne Iwermektyny u kotów:
U kotów iwermektyna ma dość wysoki margines bezpieczeństwa. Jeśli są widoczne, skutki uboczne obejmują:
● Pobudzenie
● Płacz
● Brak apetytu
● Rozszerzone źrenice
● Paraliż tylnych nóg
● Drżenie mięśni
● Dezorientacja
● Ślepota
● Inne objawy neurologiczne, takie jak naciskanie głową lub wspinanie się po ścianach
Jeśli twój kot otrzymuje iwermektynę i zauważysz tego typu objawy, przerwij leczenie i skontaktuj się z weterynarzem.
Skutki uboczne Iwermektyny u psów:
U psów ryzyko wystąpienia działań niepożądanych związanych z iwermektyną zależy od dawki, podatności danego psa i obecności mikrofilarii nicieni sercowych (postaci larwalnej nicienia sercowego).
W przypadku stosowania w małej dawce w celu zapobiegania robaczycy serca u psa wolnego od robaczycy serca, iwermektyna jest stosunkowo bezpieczna. Przy wyższych dawkach, które można stosować w leczeniu innych infekcji pasożytniczych, zwiększa się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Potencjalne skutki uboczne obejmują:
● Wymioty
● Rozszerzone źrenice
● Drżenie mięśni
● Ślepota
● W koordynacji
● Letarg
● Brak apetytu
● Odwodnienie

W przypadku stosowania u psa zarażonego robakami sercowymi może wystąpić reakcja podobna do wstrząsu, która, jak się uważa, jest spowodowana umierającą mikrofilarią. Reakcji tego typu może towarzyszyć letarg, niska temperatura ciała i wymioty. Psy, u których stwierdzono obecność nicieni sercowych, należy uważnie obserwować przez co najmniej 8 godzin po podaniu iwermektyny.
Wrażliwość na iwermektynę u collie i podobnych ras :

Neurotoksyczność może również wystąpić w przypadku stosowania iwermektyny u niektórych psów. Jest to szczególnie powszechne u psów, które mają mutację genetyczną znaną jako mutacja genu MDR1 (oporność wielolekowa). Wiadomo, że ta mutacja genu występuje najczęściej u ras takich jak collie, owczarki australijskie, shelties, whippety długowłose i inne rasy z „białymi stopami”.
Iwermektyna stosowana w dawkach stosowanych w zapobieganiu robaczycy serca jest ogólnie bezpieczna dla tych psów. Jednak lek nie powinien być stosowany w wyższych dawkach u psów, które mogą posiadać mutację genu MDR1. Istnieje test, który można wykonać, aby sprawdzić mutację genu.

Zauważyć:
· Iwermektyny nie należy stosować u zwierząt ze stwierdzoną nadwrażliwością lub alergią na lek.
· Iwermektyny nie należy stosować u psów, u których wykryto robaczycę serca, chyba że pod ścisłym nadzorem lekarza weterynarii.
· Przed rozpoczęciem profilaktyki robaczycy serca zawierającej iwermektynę, pies powinien zostać przebadany pod kątem robaczycy serca.
· Generalnie należy unikać iwermektyny u psów poniżej 6 tygodnia życia.

Środki ostrożności w zakresie ochrony środowiska:
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady należy usunąć zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi.