Ile żyje kot domowy?

Pomyślny kot domowy

Istnieje wiele rodzajów kotów, w tym lwy, tygrysy, gepardy, lamparty i tak dalej. Jednak kotami odnoszącymi największe sukcesy nie są najsilniejsze tygrysy i samce lwów, ale koty domowe. Od czasu, gdy 6000 lat temu kot domowy podjął decyzję o wejściu do ludzkich gospodarstw domowych, stał się jednym ze zwierząt odnoszących największe sukcesy. W ciągu ostatnich kilku tysięcy lat liczba wszystkich gatunków kotów z wyjątkiem kotów domowych gwałtownie spadła, natomiast liczba kotów domowych (gatunków, nie odnoszących się do kotów trzymanych w domu, w tym żbików, bezdomnych kotów itp.) wzrosła do 1 miliard. Kiedy mówiliśmy o psach w poprzednim numerze, wspomnieliśmy, że u ssaków im większy rozmiar ciała, tym dłuższa długość życia, a im mniejszy rozmiar ciała, tym krótsza długość życia. Psy są wyjątkiem, a koty kolejnym wyjątkiem. Zwykle koty są mniejsze i mają dłuższą żywotność niż psy. Są tylko nieco większe od królików, ale ich żywotność jest ponad dwukrotnie dłuższa. Istnieją różne opinie na temat długości życia kotów domowych, jednak większość lekarzy uważa, że ​​średnia długość życia kotów wychowywanych w dobrych domach to 15-20 lat, a niektóre cudowne koty dożywają nawet ponad 30 lat.

Jako zoolog, który wychował dwa koty, które dożyły 19 roku życia, uważam, że najważniejszymi czynnikami wpływającymi na długość życia kotów są naukowa dieta, uważna obserwacja i wczesne wykrywanie chorób, dobra opieka medyczna, ciche i stabilne środowisko, i zmniejszenie liczby kotów w domu. Jak to się mówi, dłuższe życie kotów ma sens. W badaniu dotyczącym śmiertelności kotów najczęstszymi przyczynami były uraz (12,2%), choroba nerek (12,1%), choroby nieswoiste (11,2%), nowotwory (10,8%) i zmiany masowe (10,2%).

Czynnik życiowy

Według Journal of Feline Medicine na długość życia kotów wpływa wiele czynników, w tym zdrowie, bezpieczeństwo środowiskowe, waga, rasa, płeć i sterylizacja.

1: Regularnie konsultuj się z lekarzami w sprawie zdrowia kotów. Koty poddawane corocznym badaniom kontrolnym po osiągnięciu średniego i starszego wieku zwykle żyją dłużej w porównaniu z kotami, którymi nie opiekuje się kot, które służą jedynie jako zabawka;

2: Koty trzymane samotnie i rzadko wychodzące z domu mają znacznie dłuższą żywotność niż koty żyjące w grupach lub często wychodzące;

3: Na każde 100 gramów masy ciała przekraczających idealną wagę dorosłego człowieka, długość życia kota zostanie skrócona o 7,3 dnia, co wskazuje, że koty otyłe i z nadwagą skracają swoje życie;

4: Średnia długość życia kotów hybrydowych jest o 463,5 dnia dłuższa niż kotów rasowych; Długość życia kotów rasowych różni się znacznie w zależności od rasy, przy czym największy kot rasy Maine Coon ma średnią długość życia zaledwie 10–13 lat, podczas gdy koty syjamskie mają średnią długość życia 15–20 lat;

5: Średnia długość życia kotki jest o 485 dni dłuższa niż samca;

6: Długość życia wysterylizowanych kotów jest o 390 dni dłuższa niż średnia długość życia niewysterylizowanych kotów;

Rekordzistą w kategorii najdłużej żyjącego kota w historii jest kot o imieniu „Creme Puff” z Teksasu w USA. Żył 38 lat i 3 dni i jest obecnie rekordzistą Guinnessa.

Etap wieku

W przeszłości w niektórych badaniach porównywano wiek kotów z wiekiem ludzi i po prostu podsumowano, że 1 rok u ludzi jest w przybliżeniu równy 7 latom u kotów. Jest to błędne założenie, ponieważ koty w wieku 1 roku dojrzewają znacznie dłużej niż ludzie w wieku 7 lat, a ich rozwój umysłowy i fizyczny jest w zasadzie dojrzały. Obecnie badania naukowe obliczają, że styczeń dla kota to 1 rok dla człowieka, marzec dla kota to 4 lata dla człowieka, czerwiec dla kota to 10 lat dla człowieka, grudzień dla kota to 15 lat dla człowieka, 18 miesięcy dla kota to 21 lat dla ludzi 2 lata dla kotów to 24 lata dla ludzi, a 3 lata dla kotów to 28 lat dla ludzi. Odtąd każdy rok rozwoju kota to w przybliżeniu 4 lata u człowieka.

Koty zazwyczaj przechodzą przez pięć etapów życia, a ich metody opieki mogą się znacznie różnić. Właściciele kotów mogą planować z wyprzedzeniem, aby rozwiązać niektóre problemy zdrowotne i behawioralne.

1: Na etapie kociaka (0-1 lat) koty będą miały kontakt z wieloma nowymi pokarmami, co jest najlepszym etapem uczenia się i rozwijania nawyków, a także najlepszym czasem na zawieranie przyjaźni. Na przykład poznawanie innych zwierząt domowych, zaznajomienie się z członkami rodziny, zaznajomienie się z dźwiękiem telewizora i telefonów komórkowych oraz zaznajomienie się ze zwyczajami pielęgnacyjnymi i uściskami właściciela zwierzęcia. Naucz się korzystać z toalety we właściwym miejscu i szukać pożywienia we właściwym czasie. Właściciele zwierząt powinni w tym okresie jeść karmę specjalnie dostosowaną do wzrostu. Potrzebują więcej kalorii, aby pomóc im rosnąć silniejszymi. Zgodnie z wymogami American Feed Management Association, odpowiednia dieta powinna być oznaczona jako „zapewniająca kompleksowe odżywianie rosnącym kociętom”. Kocięta są również w okresie szczepień początkowych, takich jak wścieklizna, nosówka kotów i herpeswirus kotów. W miarę starzenia się mogą rozważyć sterylizację, aby zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka lub niektóre choroby reprodukcyjne w przyszłości.

2: Na etapie młodości (1-6 lat) wielu przyjaciół może zauważyć, że największą cechą kociąt jest aktywność i ciekawość. Ich ciała już się rozwinęły, a zapotrzebowanie na energię i składniki odżywcze zmalało. Dlatego powinny przejść na karmę dla kotów i kontrolować swoją dietę według skali karmy dla kotów, aby w przyszłości ograniczyć ryzyko otyłości. Koty w tym wieku mają słabą odporność na niektóre choroby, takie jak astma, infekcje dróg oddechowych, zapalenie pęcherza moczowego lub kamienie, które są bardzo częste. Wczesne wykrycie objawów tych chorób przewlekłych może prowadzić do długotrwałego powrotu do zdrowia i uniknięcia ostrych ataków.

3: Na etapie dojrzałości (6-10 lat) właściciele zwierząt mogą zauważyć, że ich koty stały się leniwe. Nie bawią się często, raczej siedzą i patrzą na otoczenie z boskiej perspektywy. Niektóre dorosłe koty mogą przyzwyczaić się do większej aktywności późno w nocy niż w ciągu dnia, podczas gdy w dzień śpią głównie. Innym przejawem może być toaleta dla kotów, gdzie koty, które w młodości niestrudzenie zakopywały swoje odchody, w tym wieku nie ukrywają już zapachu swoich odchodów. Koty w tym wieku powinny zacząć obserwować swoje zachowanie polegające na lizaniu sierści. Kulki włosowe blokują się w żołądku i powodują utratę wagi, szczególnie w przypadku chorób dziąseł. Zaleca się utrzymanie nawyku mycia zębów lub rozpoczęcie stosowania żelu do płukania jamy ustnej. W tym wieku mogą również zacząć rozwijać się choroby w niektórych narządach organizmu, przy czym najczęstsze to niewydolność nerek, choroby układu trawiennego, zapalenie stawów i inne choroby.

4: W starszym wieku (11-14 lat) koty zaczynają przechodzić z dorosłości w starość, ale wiek przejściowy różni się znacznie w zależności od rasy. Czas snu stopniowo się wydłuża, ale nadal zachowują witalność i siłę mięśni przez wiele lat. Wcześniej zaczęły się stopniowo ujawniać niektóre ukryte choroby przewlekłe, takie jak kamienie, niewydolność nerek, marskość wątroby, zaćma, nadciśnienie, zapalenie stawów i inne choroby. W zakresie diety nastąpił zwrot w stronę lekkostrawnej i średnioenergetycznej karmy dla starszych kotów, a ilość spożywanej karmy stopniowo maleje.

5: W zaawansowanym wieku (powyżej 15 lat) kotom w tym wieku trudno jest dostrzec aktywną zabawę i ciekawość innych rzeczy. Ich najbardziej preferowanym zajęciem może być kopanie w plastikowych torebkach. Zwykle spędzają większość czasu śpiąc lub jedząc, od czasu do czasu wstając, aby napić się wody i polizać futro oraz wygrzewać się na słońcu. Po tym wieku nawet drobne choroby już od najmłodszych lat mogą doprowadzić je do końca życia, dlatego w przypadku zauważenia zmian w diecie lub moczu należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza.

Podaję 3 sugestie żywieniowe dla właścicieli kotów, obejmujące terminowe szczepienie nawet kotów, które nie wychodzą; Uważna obserwacja życia codziennego i profilaktyczna opieka naukowa; Monitoruj dietę i wagę kota, możesz być chudy lub nie gruby.