Wścieklizna jest również nazywana hydrofobią lub chorobą wściekłych psów. Nazwa hydrofobii pochodzi od zachowania ludzi po infekcji. Chore psy nie boją się wody ani światła. Choroba wściekłych psów jest bardziej odpowiednia dla psów. Objawy kliniczne u kotów i psów to zazdrość, podniecenie, mania, ślinienie się i utrata przytomności, po których następuje paraliż fizyczny i śmierć, któremu zwykle towarzyszy nieropne zapalenie mózgu.

Wścieklizna u kotów i psówmożna z grubsza podzielić na okres prodromalny, okres podniecenia i okres paraliżu, a okres inkubacji wynosi przeważnie 20–60 dni.

Wścieklizna u kotów ma zazwyczaj bardzo gwałtowny przebieg. Ogólnie rzecz biorąc, właściciele zwierząt domowych mogą go łatwo odróżnić. Kot ukrywa się w ciemności. Kiedy ludzie przechodzą obok, nagle rzuca się, by drapać i gryźć ludzi, szczególnie lubi atakować ludzką głowę i twarz. Przypomina to zabawę wielu kotów i ludzi, ale w rzeczywistości jest duża różnica. Podczas zabawy z ludźmi polowanie nie wytwarza pazurów i zębów, a wścieklizna atakuje bardzo mocno. W tym samym czasie kot pokaże rozbieżne źrenice, ślinienie się, drżenie mięśni, kłanianie się i gwałtowny wyraz twarzy. Wreszcie wszedł w fazę paraliżu, paraliżu kończyn i mięśni głowy, chrypki głosu, a w końcu śpiączki i śmierci.

Psy często są zakażone wścieklizną. Okres prodromalny wynosi 1-2 dni. Psy są przygnębione i otępiałe. Ukrywają się w ciemności. Ich źrenice są rozszerzone i zatkane. Są bardzo wrażliwe na dźwięk i otoczenie. Lubią zjadać ciała obce, kamienie, drewno i tworzywa sztuczne. Wszystkie rodzaje roślin będą gryźć, zwiększać wydzielanie śliny i ślinić się. Następnie wkracza w okres szału, który zaczyna wzmagać agresję, paraliż gardła i atakować wszelkie poruszające się zwierzęta. W ostatnim etapie usta trudno się zamykają z powodu paraliżu, język zwisa, tylne kończyny nie mogą chodzić i kołysać się, stopniowo paraliżują, aż w końcu umierają.

Wirusem wścieklizny łatwo zarazić się prawie wszystkie stałocieplne zwierzęta, wśród których psy i koty są bardzo podatne na wirusa wścieklizny i zwykle żyją w pobliżu nas, dlatego należy je szczepić terminowo i skutecznie. Wracając do poprzedniego filmu: czy ten pies naprawdę ma wściekliznę?

Wirus wścieklizny występuje głównie w mózgu, móżdżku i rdzeniu kręgowym chorych zwierząt. W gruczołach ślinowych i ślinie znajduje się również duża liczba wirusów, które są wydalane ze śliną. Dlatego większość z nich zaraża się przez ugryzienie skóry, a niektórzy ludzie zarażają się poprzez zjedzenie mięsa chorych zwierząt lub zjadanie siebie nawzajem między zwierzętami. Donoszono, że w eksperymentach ludzie, psy, bydło i inne zwierzęta rozprzestrzeniały się przez łożysko i aerozol (do dalszego potwierdzenia).